Geschiedenis
Burgeo, Sandbanks Park, september 2008
Newfoundland werd oorspronkelijk bewoond door indianen en eskimo's (Inuit). De eerste Europeanen die voet op Newfoundland zetten, waren de Vikingen. Echter, de officiële ontdekking van het eiland vond plaats in 1497 door John Cabot, die het opeiste voor Engeland.
Niet lang daarna ontdekten Europese vissers de rijkdom van de ondiepe zeeën voor de kust van Newfoundland en werden de Grand Banks gedurende de zomermaanden regelmatig door Engelse, Spaanse, Portugese en Franse vissers bezocht.
Gedurende de 17e en 18e eeuw werden, voornamelijk door de Engelsen en de Fransen, talrijke nederzettingen opgericht langs de kust. Sommige, zoals Cupids en Ferryland, waren formeel gepland, andere zijn ontstaan door overwinterende vissers en ontwikkelden zich vanzelf. Het duurde echter nog tot de tweede helft van de 18e eeuw voordat er sprake was van een aanzienlijke bevolking die zich permanent in Newfoundland had gevestigd.
Ferryland
Zowel Frankrijk als Engeland wilden graag de heerschappij over dit nieuwe land met zijn nog onbekende rijkdommen. Sir Humphrey Gilbert claimde Newfoundland voor Engeland in 1583. Frankrijk betwistte de Engelse claims, en Newfoundland kwam verscheidene keren in andere handen.
"The island called Newfoundland, with the adjacent islands, shall from this time forward, belong of right wholly to Britain.
. . . . . But it shall be allowed to the subjects of France to catch fish and to dry them on land in that part only, and in no other besides that, of the said Island of Newfoundland, which stretches from the place called Cape Bonavista to the northern point of the said island, and from thence running down by the western side, reaches as far as the place called Point Riche."
Artikel XIII, Verdrag van Utrecht, 1713
Het Verdrag van Parijs (1763) wees Newfoundland en Labrador (waar de Fransen handelsposten hadden gevestigd) definitief toe aan Groot-Brittannië. Frankrijk behield de visrechten aan de noordwestkust van Newfoundland die waren verleend bij de Vrede van Utrecht in 1713 en kreeg eveneens St. Pierre en Miquelon toegewezen. In 1783 werd bepaald dat tot de "French Shore" de gehele westkust behoorde.
In de 19e eeuw leidde de uitbreiding van de visindustrie, samen met de economische malaise in Europa, tot een groter wordende immigratie vanuit Europa, met name uit Ierland. Hierdoor is dit gebied geworden tot wat het nu is: een bonte mengeling van Schotse, Franse, Engelse en Ierse invloeden.
In 1949 stemde de bevolking van Newfoundland vóór toetreding tot Canada.
In verval geraakt visserspand in Lumsden, augustus 2008.